Kurt Russell, Me, & 85th Street

Θα σας πω μια ιστορία, μια αληθινή ιστορία, για το πώς φτάσαμε εδώ για να σώσουμε γούνα-γείτονες. Έτσι συνεχίσαμε ο Kurt Russell, εγώ και αυτό το ταξίδι στην 85th Street που βρίσκεται στο South Eastlake της Αλαμπάμα. Οι γειτονιές είναι ένα μέρος για το οποίο πρέπει να είμαστε υπερήφανοι και να οικοδομήσουμε μια συνδεδεμένη κοινότητα γεμάτη αναμνήσεις. Ενώ μερικά είναι καλά, κάποια άλλα όχι και τόσο. Περπατάω τα σκυλιά μου κάθε μέρα στον 85ο δρόμο. Συχνά βλέπω χαλαρά σκυλιά να περιπλανώνται, ακόμη και να πετιούνται από τα αυτοκίνητα επειδή οι ιδιοκτήτες δεν τα θέλουν ή δεν θέλουν να πληρώσουν ένα τέλος παράδοσης στα καταφύγια ή να είναι γνωστό ότι τα έχουν εγκαταλείψει. Ομοίως, βλέπω συχνά τη μυρωδιά του θανάτου στους δρόμους νεκρών ζώων που πεθαίνουν από την πείνα βλέποντας το κλουβί τους και μύγες να τα περιτριγυρίζουν, δεν μπορούσα να κοιμηθώ γνωρίζοντας ότι αυτό που βρήκα νεκρό βρισκόταν στη βροχή. Πού πηγαίνουν όταν τα μαζεύουν και τα βρίσκουν στη συνέχεια πετάγονται σε χώρους υγειονομικής ταφής μαζί με τα σκουπίδια που ταξιδεύουν την Τρίτη και την Πέμπτη. Επισκέφτηκα μια χωματερή και η ζωή μου γέμισε πόνο και άλλαξε για πάντα. Επισκέφθηκα εγκαταστάσεις ελέγχου ζώων, όπου μερικά είναι τόσο ξέφρενα που σφίγγουν τη μύτη τους μέσα από την πύλη μόνο και μόνο για ένα καταπραϋντικό ανθρώπινο άγγιγμα. Κάποιοι φωνάζουν για να τους πάει στο σπίτι, ενώ άλλοι απλώς έβαλαν το κεφάλι τους στην πύλη, αφήνοντας κάθε ελπίδα, περιμένοντας να πεθάνουν, περιμένοντας ευθανασία μόνο λόγω υπερπληθυσμού ή κανείς δεν θέλει να τους ανοίξει το σπίτι, αυτό δεν πρέπει ποτέ να είναι θανατική ποινή. Μην σκεφτείτε ούτε μια στιγμή ότι δεν ξέρουν ότι έχουν τη δική τους γλώσσα προειδοποιήσεων για κίνδυνο, αγάπη, ένα ευγενικό άτομο, ένα επικίνδυνο, και όταν έρχεται ο θάνατος, μυρίζουν θάνατο, ανεξάρτητα από το πώς οι εγκαταστάσεις προσπαθούν να απολυμάνουν την ευθανασία. Το βλέπεις στα μάτια τους. Κάποτε είχα βοηθήσει στον τοκετό στο σπίτι μου από τον σκύλο των γιων μου, αναρωτιόμουν πώς είναι η ζωή τους τώρα. Σκέφτηκα τι μπορούσα να κάνω και όσο περνούσε ο καιρός η μνήμη έσβηνε καθώς η φασαρία των προβλημάτων της ζωής ερχόταν και έφευγε. Μέχρι που μια μέρα συναντώ κάποιον που σύντομα θα ονομαζόταν Kurt Russell και θα άλλαζε τη ζωή μου για πάντα. Περπατώντας στον 85ο δρόμο, είδα έναν κάδο απορριμμάτων να κυλάει και μια ουρά να βγαίνει από πάνω του. Σταμάτησε, κοίταξε, ακολούθησε και μετά σταμάτησε ξανά. Η κυρία που είχε τον κάδο απορριμμάτων κόρναρε το αυτοκίνητό της. Ακολούθησε στενά αλλά αρκετά μακριά για να μην πάθει κακό. Πήρα τον σκύλο μου στο σπίτι και σταμάτησα στη μέση του σπιτιού και σκέφτηκα, τι κάνω; ΠΗΓΑΙΝΩ! Πίσω! Βρες τον! το έκανα. Δεν είχα χρήματα, τίποτα φανταστικό να του προσφέρω, αλλά ένα μέρος για να μείνω και όλη την αγάπη που μπορούσα να δώσω. Όχι μόνο αυτό, αλλά ζήτησα βοήθεια από όλους. Επιπλέον, δεν με ένοιαζε τι σκέφτονταν για την ικεσία μου. Παρακαλούσα για τον Κερτ Ράσελ. Σύντομα, 5 σούπερ ήρωες από σχεδόν 1000 άλλους που επικοινώνησα, οι οποίοι τον φρόντισαν και τον δώρησαν για περιποίηση, εμβολιασμούς, αποπαρασίτωση, κολάρο, λουριά και τροφή για κουτάβια, καθώς το μόνο που είχα ήταν κανονικό φαγητό - $75, δωρεές και εκπτώσεις σε υπηρεσίες τον έσωσαν. Είμαι βέβαιος ότι άλλοι μας έστειλαν θετικά vibes που δεν μπορούσαν να κάνουν δωρεές. Αλλά ακόμη και η δωρεά 1,00 $ βοήθησε. Η γούνα του Kurt Russell ήταν μπερδεμένη από πρόσωπο μέχρι την ουρά, καλυμμένη με φύλλα, αυτοκόλλητα και τρίχες. Χρειάστηκαν τέσσερα μπάνια όταν κατάλαβα ότι ήταν πολύχρωμος, δεν μπορούσα να βουρτσίσω τη γούνα του γιατί ήταν μπερδεμένος σε κόμπους. Διάλεξα και αφαίρεσα φύλλα, γαϊδουράγκαθα και αυτοκόλλητα από τη γούνα του. Ο γιος μου με άκουσε στο μπάνιο να του μιλάω γλυκά. Τα λόγια του και παραθέτω, "Μαμά ξέρω ότι δεν είναι άλλος σκύλος.". Ναί! αναφώνησα. Κοίταξε μέσα και είπε να τον ονομάσω Κερτ Ράσελ. Είπα, ε;!, περίμενε! τι... από πού προέκυψε αυτό; Kurt Russell... και έτσι ήταν το νέο του όνομα. Ήταν περιποιημένος, εμβολιασμένος και είχε ένα χνουδωτό κρεβάτι, σκυλοτροφές, βιταμίνες και παιχνίδια. Προσπάθησε να μείνει ξύπνιος για τις πρώτες δύο ώρες, πιθανώς επειδή ήταν συνεχώς σε επιφυλακή προσπαθώντας να επιβιώσει έξω. Αλλά τα μάτια άρχισαν να κλείνουν, μετά η ταλάντευση καθώς το σώμα του χαλάρωσε, βγήκε από το κρεβάτι του και κουλουριάστηκε από κάτω μου. Είχα γίνει μέρος της αγέλης του, μια χειρονομία εμπιστοσύνης, μια από τις οποίες δεν θα πρόδιδα ποτέ. Τότε ήταν που άκουσα το ροχαλητό. Άρχισα να αναρωτιέμαι πόσοι, "Ο Κερτ Ράσελ αγωνίζεται να επιβιώσει. Δεν είχα αυτοκίνητο, οπότε αν έβρισκα ένα νεκρό ζώο θα προσπαθούσα να πάω βόλτες σε ένα γραφείο τελετών για κατοικίδια για να κάνω μια ταφή πριν η πόλη φτάσει στο γούνα-μωρό.γιατί αν αναφέρουν πετάνε πτώματα ζώων σε τοπικούς χώρους υγειονομικής ταφής.

Έτσι, αποφάσισα να επισημοποιήσω την επίσημη έναρξη μιας διάσωσης ζώων στα χαρτιά, ήταν και εξακολουθεί να είναι ένας αγώνας. Θα θυσίαζα πολλές από τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου. Γεια, το έκανα όλο αυτό. Οραματιζόμουν να έχω σουίτες για βρέφη και χαμένα μωρά. Έτσι ξεκίνησαν όλα, RESCUES ON85th, γιατί κάθε μέρα υπήρχαν δύο ή περισσότερα ζώα χωρίς σπίτι, ματ, πονούσαν. Αλλά το μόνο που έλαβαν από ανθρώπους ήταν μακριά από ανθρωπιστική μεταχείριση. Σύντομα συμμετείχαν και άλλοι, καλλωπιστές, κτηνίατροι, επιχειρήσεις κηδειών, αναπηρικά καροτσάκια για κατοικίδια που δεν μπορούσαν να περπατήσουν, τώρα η αναζήτηση κάποιου για να τους βοηθήσει με φαγητό, ακόμα περιμένουν και ρωτούν πρακτορεία και επιχειρήσεις και βρίσκουν τρόπους για να ευαισθητοποιήσουν και να εκπαίδευση. Τώρα έχω ένα Fursuit, ένα  shepherd, ως μασκότ, το όνομά του είναι "MANNY"Για να μαζέψουμε προμήθειες και να βάλουμε άλλους χρήματα σε λογαριασμούς που έχουν δημιουργηθεί για περιποίηση, εμβολιασμούς και άλλα. Εργαζόμαστε για τη δημιουργία μιας φόρμας για γάτες, θα την ονομάσουμε, Γάντια".  Προσφέρω εθελοντικά το χρόνο μου στο RESCUES ON85th, δεν ζητάω τίποτα, ούτε 0,01 $, ούτε επωφελούμαι από αυτό με οποιονδήποτε τρόπο. Αλλά μιλώ για αυτούς για να θυμούνται και να συνειδητοποιούν οι άνθρωποι ότι περπατώντας ένα μίλι σε κάποιονPAWSείναι το ίδιο με το να περπατάς ένα μίλι σε κάποιον άλλον ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ. Υποστηρίζουμε την ανύψωση της αλλαγής, για ένα στοργικό, μόνιμο, ασφαλές,  ασφαλές περιβάλλον διαβίωσης, απαλλαγμένο από τοξικές περιστάσεις, τόσο από παρευρισκόμενους όσο και από οικιακούς.